شهید علی محمدی در دوم فروردین‌ماه ۱۳۴۰ش در روستای بلوطک از توابع شهرستان ایذه از استان خوزستان چشم به جهان هستی گشود. دوران کودکی را در سایه تربیت دینی خانواده‌ای متدین سپری کرد و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خویش را علی‌رغم مسافت طولانی روستا تا شهرستان ایذه با موفقیت به پایان رساند. هوش سرشار و اخلاق نیکوی علی سبب شد تا میان شاگردان مدرسه دوستان بسیاری داشته باشد. وی در طول دوران دبیرستان علاوه بر تحصیل، به‌همراه پدر به کار کشاورزی می‌پرداخت و در‌‌ همان زمان، به‌دنبال اوج‌گیری تظاهرات و مبارزات ملت ایران به سهم خود، در آن صحنه‌های شورانگیز حاضر شد. علی هم‌چنین با ایراد سخنرانی و برپایی نماز جماعت در دبیرستان، مبارزات خود را علیه فعالیت‌های سیاسی گروه‌های ضد انقلاب آغاز نمود. سپس ضمن عضویت در انجمن اسلامی مدرسه، به عضویت نیروهای مسجد جامع درآمد. علی پس از اخذ مدرک دیپلم، به جهادگردان پیوست و جهاد سازندگی شهرستان ایذه را راه‌اندازی نمود و با احداث کتابخانه‌ای بزرگ در شهر و تقویت کتابخانه‌های موجود، به‌واسطه تهیه و تکثیر نشریات، فیلم، اسلاید و برپایی کلاس‌های تابستانی آموزش قرآن، کارهای فرهنگی را که از نظر او مهم‌ترین امور بود، ادامه داد. جنگ تحمیلی آغاز شد و علی با استعفا از جهاد، به نیروهای مخلص سپاه پاسداران پیوست و به‌عنوان مسئول پرسنلی پایگاه مشغول خدمت گشت و با اصرار به فرمانده پایگاه، عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد. پس از شرکت در عملیات خیبر در سمت نیروی تکاور، به دستور مسئولین لشگر، مسئولیت تعاون و فرماندهی گردان انصار لشگر ۷ ولی‌عصر (عج) را بر عهده گرفت. او با تشکیل گروهان «یاران شهدا»، نقش عمده‌ای در انتقال شهدا به عقبه داشت. ابتکار علی در عملیات والفجر ۸ و استفاده از موتورهای بزرگ به‌همراه یدک‌های مربوطه، در کاهش میزان مفقودین لشگر ۷ ولی‌عصر (عج) بسیار ستودنی بود. این رزمنده جان‌برکف سپاه اسلام، سرانجام طی عملیات کربلای ۵ در منطقه شلمچه بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی، درحالی‌که ماسک خود را به یک بسیجی داده بود، مجروح گشت. علی محمدی در بیمارستان لبافی‌نژاد تهران، پس از وداع با پدر، ندای «فزت و رب الکعبه» سر داد و آرام گرفت.